Η λέξη bello είναι επίθετο που σημαίνει “όμορφος, ωραίος”. Αλλά όχι μόνο. Την λέξη αυτή την χρησιμοποιούμε μέσα σε εκφράσεις για να δώσουμε έμφαση. Για παράδειγμα:

• Hai un bel problema!
• Ho scritto una mail bella lunga.
• Non voglio un bel niente.
• Camminava bel bello.
  
• Un bel momento.
• Queste sono bugie belle e buone.

Μέσα από αυτό το παραμύθι θα μάθουμε γιατί έχουμε τρεις διαφορετικές καταλήξεις στο participio passato, γιατί άλλοτε βάζουμε essere και άλλοτε avere και γιατί έχει τόσες ανωμαλίες και εξαιρέσεις!

Κάντε κλικ εδώ για να ακούσετε την ιστορία:

Όταν ήμουν κι εγώ μαθήτρια και μάθαινα Ιταλικά, ένα από τα πιο δύσκολα στη γραμματική, ήταν για μένα ο passato remoto. Δεν ήταν τυχαίο που τον αποκαλούσα passato *@μώτο! Για να καταλάβετε, έτσι κλίνονται τα ομαλά ρήματα. Φανταστείτε λοιπόν τα ανώμαλα!

Ευτυχώς, για όσους μαθαίνουν Ιταλικά, αυτός ο χρόνος δεν χρησιμοποιείται συχνά. Από την άλλη, όμως, έχει μια γοητεία, γιατί θυμίζει λατινικά ρήματα και σε μεταφέρει σε άλλες εποχές. Αν σας αρέσει η ιταλική λογοτεχνία ή ιστορία, είναι απαραίτητος, γιατί χρησιμοποιείται για να περιγράψει ιστορικά γεγονότα, για βιογραφίες και σε λογοτεχνικά κείμενα. 

΄Εχει όμως και μια άλλη πλευρά, αστεία και διασκεδαστική. Πάμε να την δούμε; Scattò, fui, morì, pulì, δεν είναι "κακές" λέξεις, αλλά ρήματα στον passato remoto. 

Anna scattò una fotografia.
scattò (scattare = fare una foto)

Lei morì nel 1894.
morì (morire = πεθαίνω)

fui (essere = είμαι)
pulì (pulire = καθαρίζω)

Αυτά είναι μόνο μερικά παραδείγματα. Μαθαίνοντας τον passato remoto συναντάμε και άλλα ρήματα που φαίνονται αστεία αν σκεφτούμε σε ποιες ελληνικές λέξεις μοιάζουν.