Ναι, και η αμαρτία μας ήταν...γαστριμαργική, un peccato di gola! Όπως και το όνομα του ιταλικού εστιατορίου που πήγαμε, Peccati di gola.

Με κάποιους γνωριστήκαμε και από κοντά για πρώτη φορά, φάγαμε υπέροχα ψωμάκια με μπαχαρικά (με το ένα καήκαμε γιατί ήταν λίιιγο piccante) νόστιμες σαλάτες και ακόμα πιο νόστιμα ζυμαρικά και άλλα πιάτα!  Ήπιαμε πολύ ωραία κρασιά, αφού είχαμε και μία sommelier στην παρέα μας και τα διάλεξε εκείνη!

Φάγαμε, ήπιαμε, γελάσαμε, και περάσαμε υπέροχα! Ραντεβού στην επόμενη συνάντησή μας, μάλλον σε κάποιο άλλο Ιταλικό εστιατόριο!

Εδώ είναι μία κορνίζα από το εστιατόριο, γραμμένη στα Ναπολετάνικα, μπορείτε να καταλάβετε τι λέει; Γράψτε την απάντηση στα σχόλια!

Όχι, πείτε μου, πόσο πιο περήφανη δασκάλα να νιώσω, όταν ο μαθητής μου ανακαλύπτει μόνος του Ιταλικές ιστοσελίδες με συνταγές, τις διαβάζει, τις εκτελεί και μας στέλνει και την δημιουργία του; Παύλο, σε ευχαριστούμε για την συνταγή και για την φωτογραφία!

Αν λιγουρεύεστε κι εσείς τα Ιταλικά γλυκά που έφτιαξε ο Παύλος, τα zaleti, παραδοσιακά βενετσιάνικα μπισκότα, εδώ μπορείτε να βρείτε την συνταγή:

Την Κυριακή που μας πέρασε, μαζευτήκαμε μαθητές και καθηγήτρια για να πιούμε καφέ, να φτιάξουμε πίτσα και να κόψουμε την βασιλόπιτα μας για τη νέα χρονιά. Η βασιλόπιτα ψηνόταν στον φούρνο και εμείς πίνοντας τον καφέ και το τσάι μας, ξεκινάμε να φτιάχνουμε την ζύμη για τις πίτσες.

Βάλαμε σε ένα μπολ ένα κιλό αλεύρι τύπου "00" για πίτσα, 1 φακελάκι ξηρή μαγιά (9 γραμμάρια), 2 κουταλιές γλυκού αλάτι, 2 κουταλιές γλυκού ζάχαρη, 4 κουταλιές της σούπας ελαιόλαδο και χλιαρό νερό, όσο έπαιρνε το μίγμα για να πλάθεται. Τα ανακατέψαμε και ξεκινήσαμε το ζύμωμα.

Όταν το ζυμάρι ήταν έτοιμο, ο Παύλος απείλησε να παραστήσει τον δισκοβόλο, αλλά του υποσχέθηκα ότι δεν θα του βάλω ξανά πολλές ασκήσεις για το σπίτι και τον έπεισα να το αφήσει κάτω.

Σκεπάσαμε το ζυμάρι με μεμβράνη και το αφήσαμε να ξεκουραστεί για μία ώρα και να φουσκώσει. Μέχρι τότε, για να περάσουμε την ώρα μας είπαμε να κάνουμε λίγη πλάκα (αλεύρι είναι, μην μας κυνηγήσει η δίωξη)! Τον καφέ που φαίνεται στο βάθος της φωτογραφίας, τον έστειλε ένας μαθητής από την Ιταλία, και τον δοκιμάσαμε στην συνάντηση. Ήταν τόσο αρωματικός, που μόλις άνοιξα την συσκευασία, η μυρωδιά σκόρπισε σε όλον τον χώρο. Teo σε ευχαριστώ για τους καφέδες!

Έτοιμη και η βασιλόπιτα! Την βγάλαμε από τον φούρνο, την αφήσαμε να κρυώσει και... δείτε με τι την κόβω, λες και είναι πίτσα! Εν τω μεταξύ, το φλουρί είναι έξω, ξεχάσαμε να το βάλουμε στην βασιλόπιτα (το προσθέσαμε μετά).

Μετά από μια ώρα, η ζύμη μας είχε διπλασιαστεί. Την χωρίσαμε στα δύο, για να φτιάξουμε δύο πίτσες και ξεκινήσαμε να ανοίγουμε το ζυμάρι.

Βάλαμε αλεύρι στον πάγκο και ξεκινήσαμε να ανοίγουμε το ζυμάρι με έναν μεγάλο πλάστη. Τελικά συνεχίσαμε με τον μικρό γιατί μας βόλεψε περισσότερο. Το άπλωμα της ζύμης το ανέλαβε η Μαργαρίτα. Φτιάξαμε μία στρογγυλή βάση για πίτσα, και το ταψί ήταν ορθογώνιο, οπότε κόψαμε και ράψαμε το ζυμάρι για να χωρέσει στο ταψί. Την ονομάσαμε "πίτσα-Φρανκενσταϊν"!

Ετοιμάσαμε την σάλτσα με ντομάτα, κρεμμύδι, σκόρδο, ρίγανη, θυμάρι, βασιλικό, αλάτι και πιπέρι και την απλώσαμε πάνω στην πίτσα.

Απλώσαμε λεπτές φέτες από κόκκινες, κίτρινες και πορτοκαλί πιπεριές και στην μισή πίτσα βάλαμε φρέσκια μοτσαρέλα, ενώ στην άλλη μισή τριμμένη κίτρινη μοτσαρέλα. Βγήκε πεντανόστιμη!

Στην δεύτερη πίτσα προσθέσαμε ζαμπόν και μπέικον πάνω από την σάλτσα και τις πιπεριές.

Το μενού περιελάμβανε και νόστιμη σπανακόπιτα που έφτιαξε η Μαργαρίτα.

Ντόνατ σε διάφορες γεύσεις από την αδερφή μου που ήρθε με τον άντρα της (Ιταλός) και την κόρη τους (δίγλωσση), οπότε μιλούσαμε όχι μόνο Ελληνικά και Ιταλικά, αλλά και...Grecaliano!

Μετά το... φαγοπότι, ήρθε η στιγμή να κόψουμε την βασιλόπιτα. Την ήδη κομμένη στη μέση, δηλαδή! 

Ο τυχερός που βρήκε το φλουρί (και το έκανε σκουλαρίκι) μαζί με το δώρο του! 

Μία αναμνηστική φωτογραφία από τους ανερχόμενους pizzaioli!

Στην επόμενη συνάντησή μας προτάθηκε να φτιάξουμε σπιτικά ζυμαρικά. Πάντως σίγουρα θα έχει φαγητό, αυτό είναι σίγουρο!

Και του χρόνου, με υγεία!

Στην φωτογραφία που ακολουθεί, βλέπετε μία μαθήτρια του ItalianOnline.gr σε ένα ταξίδι της στην Ιταλία, να κρατάει ένα τεράστιο λεμόνι, που ζυγίζει σχεδόν ένα κιλό! Θέλετε να μάθετε περισσότερα για αυτό; Διαβάστε την συνέχεια του post!

Γιατί είναι τόσο τεράστια αυτά τα λεμόνια και που χρησιμοποιούνται; Μας εξηγεί ο σύζυγός της, επίσης μαθητής του ItalianOnline.gr: 

"Σε μια εκπομπή της τηλεόρασης, ένας Eγγλέζος σεφ παρουσίασε την περιοχή του Αμάλφι στην νότια Ιταλία. Μαζί με μια Ιταλίδα οδηγό-ξεναγό, γνώστη της περιοχής, εξερεύνησε όλα εκείνα τα καταπληκτικά σε ομορφιά μονοπάτια στα ορεινά του Αμάλφι. Εντυπωσιακά μέρη, αλλά κάτι που κάνει κάποιον να θαυμάσει, είναι εκείνα τα τεράστια λεμόνια limoncello. Αυτή η εκπομπή, λοιπόν, ήτανε η αιτία να πάμε σ΄αυτήν την περιοχή της Ιταλίας. Το λεμόνι όμως αυτό το πήραμε από το Κάπρι (εμείς δεν είχαμε όμως τον κατάλληλο οδηγό) το οποίο ζυγίζει 900 γραμμάρια."

Εκτός όμως από λεμόνια, δοκίμασαν και πολλά Ιταλικά τυριά, ανάμεσα στα οποία και αυτό της φωτογραφίας. Το γνωρίζετε; Αν το ξέρετε, γράψτε στα σχόλια το όνομά του, γιατί εμείς δεν έχουμε συγκρατήσει το όνομά του!

Προορισμός η Puglia, ελληνιστί Απουλία.

Ετοιμάζοντας την βαλίτσα όπως οι αεροσυνοδοί: τα ρούχα τυλιγμένα σε ρολό.

Πρώτη στάση Bari, επόμενη στάση Taranto. Η γειτονιά αυτή μου θύμισε περισσότερο Αμερική παρά Ιταλία!

Caffè macchiato, σα να λέμε "καπουτσίνο σε μινιατούρα"!

Antipasti, δηλαδή ορεκτικά, πριν το πρώτο πιάτο.

Στην Ιταλία, όταν λέμε πρώτο πιάτο, εννοούμε ζυμαρικά. Στην φωτογραφία, ένα από τα τοπικά πιάτα, τα "Agnolotti".

Δεύτερο πιάτο, κρέας, όλες παραδοσιακές σπεσιαλιτέ της περιοχής.

Alberobello, το χωριό με τα σπιτια που έχουν περίεργα σύμβολα και λέγονται trulli.

Ένα μέρος που έχει χαρακτηριστεί μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς από την Unesco, αξίζει και δεύτερη φωτογραφία!

Αυθεντική Ιταλική pizza, δεν συγκρίνεται με καμία άλλη! 

Το καλύτερο σουβενίρ είναι αυτό που το τρως: αναβιώνεις το ταξίδι σου και το απολαμβάνεις!

Στείλτε μας τις φωτογραφίες, πείτε μας από ποιο μέρος της Ιταλίας είναι και αν θέλετε προσθέστε και μία λεζάντα για την κάθε φωτογραφία. Μην ξεχάσετε να μας πείτε αν θέλετε να αναφέρουμε το όνομά σας ή αν προτιμάτε να είναι ανώνυμες οι φωτογραφίες σας.