Το κοπή τη πίτα!

Την Κυριακή που μας πέρασε, μαζευτήκαμε μαθητές και καθηγήτρια για να πιούμε καφέ, να φτιάξουμε πίτσα και να κόψουμε την βασιλόπιτα μας για τη νέα χρονιά. Η βασιλόπιτα ψηνόταν στον φούρνο και εμείς πίνοντας τον καφέ και το τσάι μας, ξεκινάμε να φτιάχνουμε την ζύμη για τις πίτσες.

Βάλαμε σε ένα μπολ ένα κιλό αλεύρι τύπου "00" για πίτσα, 1 φακελάκι ξηρή μαγιά (9 γραμμάρια), 2 κουταλιές γλυκού αλάτι, 2 κουταλιές γλυκού ζάχαρη, 4 κουταλιές της σούπας ελαιόλαδο και χλιαρό νερό, όσο έπαιρνε το μίγμα για να πλάθεται. Τα ανακατέψαμε και ξεκινήσαμε το ζύμωμα.

Όταν το ζυμάρι ήταν έτοιμο, ο Παύλος απείλησε να παραστήσει τον δισκοβόλο, αλλά του υποσχέθηκα ότι δεν θα του βάλω ξανά πολλές ασκήσεις για το σπίτι και τον έπεισα να το αφήσει κάτω.

Σκεπάσαμε το ζυμάρι με μεμβράνη και το αφήσαμε να ξεκουραστεί για μία ώρα και να φουσκώσει. Μέχρι τότε, για να περάσουμε την ώρα μας είπαμε να κάνουμε λίγη πλάκα (αλεύρι είναι, μην μας κυνηγήσει η δίωξη)! Τον καφέ που φαίνεται στο βάθος της φωτογραφίας, τον έστειλε ένας μαθητής από την Ιταλία, και τον δοκιμάσαμε στην συνάντηση. Ήταν τόσο αρωματικός, που μόλις άνοιξα την συσκευασία, η μυρωδιά σκόρπισε σε όλον τον χώρο. Teo σε ευχαριστώ για τους καφέδες!

Έτοιμη και η βασιλόπιτα! Την βγάλαμε από τον φούρνο, την αφήσαμε να κρυώσει και... δείτε με τι την κόβω, λες και είναι πίτσα! Εν τω μεταξύ, το φλουρί είναι έξω, ξεχάσαμε να το βάλουμε στην βασιλόπιτα (το προσθέσαμε μετά).

Μετά από μια ώρα, η ζύμη μας είχε διπλασιαστεί. Την χωρίσαμε στα δύο, για να φτιάξουμε δύο πίτσες και ξεκινήσαμε να ανοίγουμε το ζυμάρι.

Βάλαμε αλεύρι στον πάγκο και ξεκινήσαμε να ανοίγουμε το ζυμάρι με έναν μεγάλο πλάστη. Τελικά συνεχίσαμε με τον μικρό γιατί μας βόλεψε περισσότερο. Το άπλωμα της ζύμης το ανέλαβε η Μαργαρίτα. Φτιάξαμε μία στρογγυλή βάση για πίτσα, και το ταψί ήταν ορθογώνιο, οπότε κόψαμε και ράψαμε το ζυμάρι για να χωρέσει στο ταψί. Την ονομάσαμε "πίτσα-Φρανκενσταϊν"!

Ετοιμάσαμε την σάλτσα με ντομάτα, κρεμμύδι, σκόρδο, ρίγανη, θυμάρι, βασιλικό, αλάτι και πιπέρι και την απλώσαμε πάνω στην πίτσα.

Απλώσαμε λεπτές φέτες από κόκκινες, κίτρινες και πορτοκαλί πιπεριές και στην μισή πίτσα βάλαμε φρέσκια μοτσαρέλα, ενώ στην άλλη μισή τριμμένη κίτρινη μοτσαρέλα. Βγήκε πεντανόστιμη!

Στην δεύτερη πίτσα προσθέσαμε ζαμπόν και μπέικον πάνω από την σάλτσα και τις πιπεριές.

Το μενού περιελάμβανε και νόστιμη σπανακόπιτα που έφτιαξε η Μαργαρίτα.

Ντόνατ σε διάφορες γεύσεις από την αδερφή μου που ήρθε με τον άντρα της (Ιταλός) και την κόρη τους (δίγλωσση), οπότε μιλούσαμε όχι μόνο Ελληνικά και Ιταλικά, αλλά και...Grecaliano!

Μετά το... φαγοπότι, ήρθε η στιγμή να κόψουμε την βασιλόπιτα. Την ήδη κομμένη στη μέση, δηλαδή! 

Ο τυχερός που βρήκε το φλουρί (και το έκανε σκουλαρίκι) μαζί με το δώρο του! 

Μία αναμνηστική φωτογραφία από τους ανερχόμενους pizzaioli!

Στην επόμενη συνάντησή μας προτάθηκε να φτιάξουμε σπιτικά ζυμαρικά. Πάντως σίγουρα θα έχει φαγητό, αυτό είναι σίγουρο!

Και του χρόνου, με υγεία!